متن آهنگ نیمکت های سوخته با صدای آقای رامین داودی

این ترانه کار مشترکی بود از من و آقای امیر علیزاده

قسمتهایی از ترانه که به رنگ آبی هست ، ترانه ی من و بقیه ی بندها کار آقای علیزاده هستش...

"نیمکتهای سوخته"

یه میدونه جنگ و یه دنیا پلاک ، یه شهر پر از لاله های سپید

                                      یه ابلیس خونخوار و بی رحم و دیو ، همه لاله ها رو به مسلخ کشید

 

دل آسمون اون ق َد َر تیره شد ، که انگار دنیا رو آتش زدن

                                      توو تاریکی و دود هم میشه دید ، که هر گوشه افتاده تن روی تن

 

یکی پا نداره زمین می خوره ، مث اون درختی که خورده تبر

                                      یکی سر نداره ولی میدوه ، با پاهای تاول زده سمت در

 

ببین چادرایی رو که خونیه ، ببین نیمکتایی رو که سوخته

                                       یا اون دختری رو که جون داده و به ابرای خشکیده چش دوخته

 

همه خیس خون زیر بارون بمب ، داره مرگ میباره از هر طرف

                                     مگه "در" کدوم سمت این مدرسه است؟که دیوار و دیواره از هر طرف

 

چشای خدا هم پر از اشک شد ،دل آسمون هم از این غم گرفت

                                     زمین خون به پیراهنش وصله زد ، یه تاریخ از این غصه ماتم گرفت

 

زمستون حریف بهاری نشد ، که سیراب با خون اون لاله ها

                                       بهشت خدا خونتون بود و هست ، یه ایران به یاد شما بچه ها